سه نوع مختلف کاهش شنوایی وجود دارد:
1) کاهش شنوایی رسانا
این بدان معنی است که ارتعاشات از گوش خارجی به گوش داخلی ، به ویژه حلزون گوش عبور نمی کنند. این نوع می تواند به دلایل زیادی وجود داشته باشد ، از جمله:
تجمع بیش از حد موم گوش
گوش چسب
عفونت گوش همراه با التهاب و تجمع مایعات
لاله گوش سوراخ دار
سو عملکرد استخوان ها
لاله گوش معیوب
عفونت گوش می تواند باعث ایجاد بافت اسکار شود ، که ممکن است عملکرد لاله گوش را کاهش دهد. استخوان ها ممکن است در اثر عفونت ، ضربه یا هم آمیختن در یک وضعیت شناخته شده به نام آنکیلوز دچار نقص شوند.
2) کاهش شنوایی حسی
کاهش شنوایی در اثر اختلال عملکرد گوش داخلی ، حلزون گوش ، عصب شنوایی یا آسیب مغزی ایجاد می شود.
این نوع کاهش شنوایی به طور معمول به سلول های موی آسیب دیده در حلزون گوش برمی گردد. با پیر شدن انسان ، سلول های مو بخشی از عملکرد خود را از دست می دهند و شنوایی بدتر می شود.
قرار گرفتن طولانی مدت در معرض صداهای بلند ، به ویژه صداهای با فرکانس بالا ، یکی دیگر از دلایل عمده آسیب سلول های مو است. سلولهای موی آسیب دیده قابل جایگزینی نیستند. در حال حاضر ، تحقیقات در حال استفاده از سلول های بنیادی برای رشد سلول های جدید مو است.
ناشنوایی کامل حسی-عصبی ممکن است در نتیجه تغییر شکل مادرزادی ، عفونت گوش داخلی یا ضربه به سر ایجاد شود.
3) کاهش شنوایی مخلوط
این ترکیبی از کاهش شنوایی رسانایی و حسی-عصبی است. عفونت های طولانی مدت گوش می توانند به لاله گوش و استخوان آسیب وارد کنند. گاهی اوقات ، مداخله جراحی ممکن است شنوایی را بازیابی کند ، اما همیشه موثر نیست.
ناشنوایی و گفتاری
کاهش شنوایی بسته به زمان وقوع ، می تواند توانایی گفتار را تحت تأثیر قرار دهد
ناشنوایی قبل از زبان
این ناتوانی در شنیدن کامل یا جزئی شنیدن قبل از یادگیری نحوه بیان یا درک گفتار است