مشاوره درادیولوژی
بیشتر ادیولوژیست های تهران صفیر دارای درجه کارشناسی ارشد، آموزش ویژه ای برای مشاوره دریافت نمی
کنند. بیشتر ادیولوژیست ها تصورمی کنند که مشاوره به سادگی به معنای توضیح: نتایج آزمایش،
عملکرد سمعک، محدودیت های سمعک، کاربرد وسایل کمک شنوایی و... می باشد. به دانشجویان
فارغ التحصیل توصیه شده که ازبه کاربردن اصطلاحات حرفه ای اجتناب کنند، اما درغیراین
صورت نیز راهنمایی های اندکی درمورد چگونگی تهران صفیر برقراری ارتباط موثربا هربیمار دریافت کرده
اند.
Kennedy وCharles تعریف جامع تری از مشاوره را پیشنهاد کردند، که درابتدا با تفاوت گذاشتن
بین مشاوره حرفه ای (professional) وغیرحرفه ای (nonprofessional)می باشد. خوانندگان
باحرفه های مشاوره (مثل روان شناسان، روان پزشکان، مددکاران اجتماعی) آشنا می باشند، که این
افراد برای فراهم کردن درمان درازمدت برای بیماران بوسیله بررسی وچالش تاریخچه شخصی وهم
چنین بوسیله تحلیل معانی پاسخ های یک فرد، آموزش دیده اند. روان درمانی درمورد علت مشکلات
یک فرد جستجومی کند، که این مشکلات ممکن است ازروابط خانوادگی یاازضربه روحی دوران
کودکی منشابگیرند. هرچند مشاوران غیرحرفه ای افرادی هستند که درسایر "حرفه های کمکی" می
باشند، اما به بیماران کمک می کنندکه بامحدوده ای ازعکس العمل های روانی وعاطفی مقابله کنند
همانطورکه به حوزه تخصص شان مربوط است. به عبارت دیگر، ادیولوژیست ها به عنوان
مشاورین غیرحرفه ای می توانند به بیمارانی که بخاطر تاثیرکم شنوایی روی زندگی شان، عصبانی،
خشمگین، افسرده یا مضطرب هستند کمک کنند. اگرنگرانی های نامربوط به کم شنوایی ارائه شوند
(مثل بدرفتاری خانگی، بیکاری خانوادگی، مشکلات سلامتی دیگر، دارودرمانی ها) دراین صورت
ادیولوژیست هاباید مرزهای حرفه ای شان راتشخیص دهند واین بیماران رابه مراکز مناسب ارجاع
دهند. زمانی که یک ادیولوژیست احساس کند که نسبت به محتوی یاشدت تعامل راحت نیست، دراین
صورت اومی تواند فرض کند که به یک مرزحرفه اش نزدیک شده واحتمالا زمان مناسبی برای
ارجاع بیمار یاوالدین به یک مشاورحرفه ای می باشد.
منبع :